Jako jedyn był za świyntego
Kościół postawili, potym miała być poświóncka. Na patróna wybrali Świyntego Kryszpina. No i mieli go. Tóm figurym. Ale cóż. Kościelny zmotany i jakosi go przewrócił, i rozbił na capart. I teraz powiado farorzowi: „Jezus mój, tu Świynty Kryszpin rozbity, a tu przidóm procesyje, bedóm sie tu schodzić, a tu ni mómy nic”.
A jedyn szewc był takućki jako ta figura. – „Tak go napytómy. Dómy mu ryński pińdziesiónt”. – „To bee mioł kupa. To łun to wystoji”. I zgodził sie, i łuż mu dali tóm pelerynym takóm dłógóm. Jyny nogi bose tyrczały. A stare babki sie schodzóm, a łuż tam mielóm tóm gymbóm, a dziwióm, a świyczki kupujóm, a kładóm kole nóg. Na łostatku łuż nie było kany, aji na szłapy.
A ksióndz łuż wyszeł na kazatelnicym i łuż kozani mo, a tyn łuż przedrobio, bo go poliło. Aji sie loł wosk po nodze. A łun potym sie łobrócił, tyn ksióndz, do tego Świyntego Kryszpina a pado: „Świynty Kryszpinie, łoroduj za nas, aby Bóg był łaskaw na nas”. – „Za ryński pińdziesiónt łosrołbych was”. A hóp z tego, a wio do pola.
A łun wio do zbożo, bo łopolóne nogi mioł, a wszecy za nim. A welebny mówi: „Nie sómście dobrzi krześcijanie, bo o łuciyk, a dziepro poczóntek kościoła. A do kóńca jakóż bedzie?”
O autorce vyprávění: Anna Chybidziurowa se narodila v Bukovci na sklonku panování císaře Františka Josefa I., 26. července 1898 ve dvoru u Wocławků (Wocławky). Rovněž její rodiče pocházeli z Bukovce, otec z osady Malinky, matka Marie rozená Ćmielová z Markova. Její vypravěčské nadání obdivovali všichni od Hrčavy po Bukovec.
Děkujeme autorovi publikace Karolovi Danielovi Kadłubcovi a vydavateli – spolku Ducatus Teschinensis – za souhlas s publikováním na našem portálu vybraných povídek z knihy Opowiado Anna Chybidziurowa. Publikaci (již II. vydání) lze zakoupit v regionálních knihkupectvích.
Komentáře
