Jewka Trzynczanka: Cudze łóżko
Że sie ani w lazniach nie łopłaci lygać ku kómusi do cudzego łóżka, sie kiejsi przed rokami przekónała jedna paniczka. A jako w lazniach, tam je czasu dość a nikiedy sie stanie, że se nikiery nie wiy rady i do tego cudzego łóżka wlezie. A dyć nie dżiwota. Z nikierymi ty hormóny po procedurach tak pieróm, że po tym zapóminajóm, że leżóm przi kimsi cudzym, a ni przi tym swojim pisanym abo pisanej. A chybejmy po sebie aji kamyniami. W lazniach ni ma wiela co robić, tak sym tam sie zóndzie aji na muzykym z kimsi walca pokryncić. Bo dyć tam człowiek nie bedzie jako mniszka abo mnich sie fórt podle przedpisu modlić. Wszecko ale musi mieć swojóm granicym. Możecie aji stracić serce, ale nie śmiycie stracić rozum. Bo jak je człowiek aji urzyndowo wolny, tóż pół biydy, ale jak nie sóm łobo i tyn rozum sie z głowy przekludzi kapkym niżi, tak to potym je kurszlus i na wszecki stróny to jiskrzi. Ale jak nie gore, to ani nie trzeba gasić.
Ale w tym wypadku, zaczyno gorzeć, a fest. Było to już przed rokami, i wykłodala mi to jedna kamratka, bo una z tóm zamiłowanóm paniczkóm wtedy bywała. Zdało sie, że już panoczek pujdzie w lazniach do adwokata i podo ło łoddzielyni ni jyny łod łoża, ale aji łod stołu. Galaty mu kómpletnie spadły aż pod kolana i ni mioł siły jich spatki za hozyntregi na pleca wycióngnyć. A una że na tym ło wiela lepi nie była. I radziła sie tej moji kamratki, co mo robić, że una je też wydano, ale że tyn jeji też ni mo masło na głowie a jeszcze że jóm aji sym tam zbije, jak mu schowie gorzołkym. A że tyn, kierego teraz poznała ji wyglóndo solidny i że sie też na swojóm skarzi.
Ja, ja, mało kiery w lazniach sie przizno, że mo fajnóm paniczkym abo panoczka. A nikierzi aji wykłodajóm, że kajsi szefujóm, jaki majóm wile a auta, chociaż prowda je ganc kajsi indzi. Ale każdy se już tam gro na swojim instrumyncie tak, jako go mo nasztelowany. A kiery muzykant, by wóm swoje hóśle pojczoł.
Łobo wtedy mieli laznie na takzwany krziżek. Un mioł ze szachty pajszel prochym zaniesióny a ji, że sie też ło wiela lepi nie dychało. Tóż aji diagnozy jim pasowały. Byli tam, kaj je u bezmali nejciściejsi luft w Środkowej Europie. Jak tam przijedziecie, to jako by wóm doł gdo fackym. Je tam taki fajny i łostry górski luft, aż wóm nozdrzami zakrynci. Potym nie dziwota, że to aji z nikierymi, seksualnie zakrynci. Ale w tym wypadku sie to tragicznie skóńciło. Panoczek mioł na jizbie jednego kamrata, kiery mu prawił, że sie po połedniu może na chwilym wytracić a un sie może z paniczkóm poszmajchlować. Jeszcze że tak. Bo gorsi by to było, dyby sie to stało łopacznie a una by se go ku sebie na cymrym przikludziła. U tych dwóch to miało być popołedni na rozłónczónóm, ale że jyny na chwilym. Ale było to na wdycki. Panoczek ledwo zaczón, tak paniczkym przilegnył i było po nim. Anieli se go ze sebóm na skrzidłach łodniyśli. A wiela nie chybiało, że by aji paniczka z nimi do nieba leciała. Ducha przitómno sie jakosi spod nieboszcika wykulała i pierzinóm go przikryła takigo, jako go Pón Bóg stworził. Na szczynści wiedziała, do kierej gospody chodzi jego kamrat na piwo, i leciala mu powiedzieć, co sie stało. Kamrat zaroz lecioł po dochtora, ale nieboszcikowi już nie było pómocy.
O autorce: Eva Szczerbová, rozená Suszková, se narodila 17. září 1938
v Písku u Jablunkova. Její matkou byla lidová vypravěčka Marie Suszková, známá
jako Chraścinka z Pustek. Ve svých patnácti letech začala pracovat v železárnách v Třinci, kde byla zaměstnána až do roku 1994. Pravděpodobně i pod vlivem své matky se začala poměrně brzy věnovat také psaní. Nejprve psala tzv. do šuplíku, od roku 2007 publikuje pod pseudonymem Jewka Trzynczanka.
Děkujeme autorce a vydavateli – spolku Ducatus Teschinensis – za souhlas s publikováním na našem portálu vybraných povídek z knihy Jako sie tyn żiwot zmiynio, kterou lze zakoupit v regionálních knihkupectvích.
Komentáře
