BYSTRZICA Nie lyj, deszczu, nie lyj, bo cie tu nie trzeba – pytoł pore razy Roman Wróbel. Siły wyższe go wysłyszały, padać przestało. Dziełuchóm, kiere wieczór puszczały wiónki po Głuchówce, była kapke zima.
Pogoda – to była jedyno słabo stróna jedynostego Miyndzynarodowego Świyntojańskigo Festiwalu Folklorystycznego w parku PZKO w Bystrzicy.
Ludzi sie zeszło o cosi miyni niż zwykle, ale ci, co prziszli, sie mieli dobrze. Nastrój im nie popsuł deszcz ani chłód. Gdo był głodny, pofrygoł jelito z kapustóm, kołocz albo placki, kiere wóniały uż z daleka. Kómu było zima, cyknył ze znómymi pore miodul i zaroz mu było lepi.
A gdo sie uż nimóg doczkać na Gorola, siedzioł na ławce a dziwoł sie, co sie robi na scenie. A było tego fakt kupa, program opracowany przez Ewke Nemec sie musioł podobać ganc wszeckim. Grała kapela Bezmiana, Gróniczek, kapela Jasia Kubeczki a Trombitáši – Štefánikovci ze Słowiok.
Szumnie tańcowały a śpiywały bystrzycki zespoły – Trowniczek, Łączka, Bystrzyca aji goście – Olza, Zespół im. Klimka Bachledy z Zakopanego i Zamutovčan. Kole ósmej sie wszecy przemieścili nad Głuchówke – dziełuchi puszczały po wodzie wianki a syncy je wycióngali.
A co by to był za Festiwal Folklorystyczny bez nejwiynkszego folklorysty – profesora Karola Daniela Kadłubca? Dwa razy mu wszecy ogrómnie klaskali. Po piyrszi, jak opowiadoł, skiyl sie wzióny obrzyndy a zwyczaje z okazji świyntego Jóna (czarowani) a po drugi, jak wyjaśnioł, czymu świyntym miłości nie sóm Walentynki, ale przejści z wiosny do lata, czyli świynty Jón – czas, na kierym je postawióno magia miłosno.
„Dziynkujym organizatoróm, że robióm takom szumnóm impreze na świyntego Jóna, a nie Walentynki, kiere sóm komercyjnym wymysłym a z tradycjóm słowiańskóm nimajóm nic wspólnego. Gdo też to widzioł, chwolić miłość w połówce lutego, jak je zima, mróz a nima kaj legnyć ani kaj stanyć. Cosi inszigo teraz w lecie, kiedy na łónkach, polach i w lasach wszecko kwitnie a wónio,” powiedzioł profesor Kadłubiec.
Komentáře
