TŘINEC „Cítím uzavřenost polské komunity. Podle mě je to škoda. Když jsem nějakou dobu pobývala mimo region, tak jsem začala právě tu polskou komunitu u nás považovat za obohacení. Chtěla bych, aby moje dítě chodilo do česko-polské školky. Líbilo by se mi, kdyby tu existovala česko-polská škola,“ zaznělo během diskuze po filmu „Zaolzie, Fenomen Z“, který se minulý týden promítal v kavárně třinecké knihovny.
Film se snaží najít odpověď na otázku, jaká je budoucnost polské menšiny u nás, zda jsou šance na její přežití.
Diskuze po filmu probíhala v polštině i v češtině a ubírala se zajímavými směry. „Myślę, że przyszłość Zaolzia zależy od każdego z nas, nawet jeśli to jest kropelką w morzu. Myślę, że każdy z nas mógłby postanowić przynajmniej dbać o gwarę, by jej nie zaśmiecać, by nie używać tylu czechizmów. Jeśli chcemy uważać się za Polaków, powinniśmy mieć jakiś wyznacznik. A co jest tym naszym wyznacznikiem? Przede wszystkim nasz język, więc jeśli z niego zrobimy „hatmatilkę“, to kto nam uwierzy, że jesteśmy Polakami,“ stwierdziła autorka filmu Izabela Wałaska.
„Mě, která tady žije, docela šokovalo zjištění, že se na polském gymnáziu mluví až v takové míře nářečím, a to nejenom o přestávkách,“ řekla Regina Szpyrcová, která vedla debatu. Zeptala se také na to, proč se ve filmu vyjadřovalo pouze 80 lidí, když autorka jich nahrála zhruba 100. Jestli důvodem byla malá důvěryhodnost jejich vyjádření.
„Faktem było, że niektórzy do kamery powiedzieli coś, później w mediach przeczytałam zupełnie inne ich wypowiedzi, w kuluarach dowiedziałam się czegoś innego, a przy półce jeszcze czegoś innego. To też było powodem do tego, by ich wypowiedzi nie znalazły się w filmie,“ przyznała autorka.
Halina
Komentáře
