Paweł Łabaj z Piosku: Ło złotych kacziczkach
To była niejako Jurankula, staro baba. Pod jednóm jedlóm, han pod Zielónom, widziała roz łogiynek. Widowała to tam dłógo, widowała, aż sie roz w nocy zebrała, nó i szła tam ku tej jedli. A była tam i studziynka, a bardzo dobro woda w ni była. Jak dochodziła ku tej jedli, łogiynek sie naroz stracił. Dy prziszła ku tymu, nie było nic. Łóna tam zaczyno grzebać. Grzebie, grzebie, aż ku czimusi prziszła. Jakisi złote kaczice tam były. Prziniysła to du dóm, i miała to dóma.
Ludzie o tym wiedzieli, bo sie łóna przed nimi pochwoliła. Dycki potym ludzie ło tym wykłodali, że staro Jurankula miała jakisika złote kaczice. A miała chłopka, też starego, taki był przigiynty, a łóni łoba se tak po cichu żyli społym, a pinióndze mieli dycki. Czi by ty kaczice łóna kómu sprzedała, nie wiym. Możne, że tak było, bo po jejich śmierci tam u nich tych kaczic nie naszli, a ludzie łopowiadali, kany też ta Jurankula ty kaczice dała.
Tam pod tóm jedlóm nazywali Na Moczarzi. W tej studziynce tam krowy rady pijały wodym, bo była zdrowo.
Vyprávění z knihy Śląskie opowieści ludowe Józefa Ondrusze (nakladatelství Wydawnictwo Okręgowe, Ostrava, 1963, I. vydání).
O autorovi publikace: Józef Ondrusz (1918 Darkov-1996 Stonava) byl učitelem, spisovatelem, kulturním expertem, etnografem, redaktorem a bibliofilem. Je autorem nebo spoluautorem 17 učebnic pro polské základní školy. Byl rovněž sběratelem živých lidových textů z celého našeho regionu (od Bohumína po Mosty u Jablunkova) – více jak 120 z nich najdeme právě ve zmíněné výše publikaci Śląskie opowieści ludowe.
Komentáře
