łO kościelnym przi spowiedzi
Tyn welebny łokropnie naganioł, że ku spowiedzi wszecko musi jiść, a kościelny nejpiyrwi, bo to je kościelny. – „Ty musisz prziść nejpiyrwi”. Bo sie tymu welebnymu straciła beczółka wina. No i tyn kościelny wymijoł tego ksiyndza, że pudzie ku jinymu sie spowiadać. Ale darymne. Kiwali na niego, tyn, welebny, aż jidzie. I szeł.
I spowiadoł sie. A łuni, tyn welebny, sie pytajóm: „łUż to wszecko?” – „Wszecko”. – „A ta drugo beczółka z piwnice, czymu je prózno?” A łun nic. Tak głośni tyn welebny: „Ta beczółeczka z piwnice, ta drugo. Czymu je prózno?” – „Panie welebny, tu na tym miejscu gor nic nie czuć. Pojcie se wy tu siednyć, a jo pudym na wasze”. Nó i dobre.
Tóż łun se siednył tam, kany tyn welebny, a welebny klynknył. A łun, tyn kościelny, sie pyto: „Gdóż ku moji babie chodzi, jak jo je w robocie?” Welebny nic. – „Gdóż ku moji babie chodzi?” łUż głośni. Nic. A myśloł se welebny: „Ej, raczi łuż cosi powiym, bo bee wrzeszczoł eszcze bardżi, dy je gupi. Dy to ni ma łuczóny człowiek”. I powiado: „Doprowdy tu na tym miejscu nic nie czuć”. I tak sie domówili.
O autorce vyprávění: Anna Chybidziurowa se narodila v Bukovci na sklonku panování císaře Františka Josefa I., 26. července 1898 ve dvoru u Wocławků (Wocławky). Rovněž její rodiče pocházeli z Bukovce, otec z osady Malinky, matka Marie rozená Ćmielová z Markova. Její vypravěčské nadání obdivovali všichni od Hrčavy po Bukovec.
Děkujeme autorovi publikace Karolovi Danielovi Kadłubcovi a vydavateli – spolku Ducatus Teschinensis – za souhlas s publikováním na našem portálu vybraných povídek z knihy Opowiado Anna Chybidziurowa. Publikaci (již II. vydání) lze zakoupit v regionálních knihkupectvích.
Komentáře
