Jako łodganiali burze
Na szkole przeważnie były zwóny, na kościele też. Jej, kiela razy my tu zwónili
na szkole. Jak łogrómne dziwy szły, czerniawa, aż ćmunka było. Ale nie śmiało sie tym zwónym zwónić, kierym zwónili łobieszónym.
To łoto tu było w Karchowych Grapach. Tam łowczor pos, a drak tu był. A straszne palanty robił. To krupy biły łurode, fórt sie cosi robiło. – „Tóż trzea go wykludzić”. No i prziszeł czarnoksiynżnik, po czornu łobleczóny. Jako ksióndz w pelerynie a padoł, że tego draka wywiedzie, jak mu cosi dajóm.
I prziszeł do jednej chałupy: „Dejcie mi mlyka łod czornej krowy a wajco łod czornej kury”. A łuni mu padali: „Mómy wajca, ale tego nie poznómy, kiere je łod czornej kury”. – „Ale jo se łuż poznóm”. – „A weźcie se wiyncej”. – „To mi starczi”. Nó i siednył na draka, zawiónzoł mu łoczi i jechali.
Jak byli nad polym, drak sie go pytoł, kany sóm. A łun: „Teraz my sóm nad lasym”. Ale byli nad polym. Drak nic. A jak byli nad lasym, powiedzioł, że sóm na polym i drak zaczón suć łokrooopne krupy. Nó i nie zniszcził tego łurodzaju.
O autorce vyprávění: Anna Chybidziurowa se narodila v Bukovci na sklonku panování císaře Františka Josefa I., 26. července 1898 ve dvoru u Wocławků (Wocławky). Rovněž její rodiče pocházeli z Bukovce, otec z osady Malinky, matka Marie rozená Ćmielová z Markova. Její vypravěčské nadání obdivovali všichni od Hrčavy po Bukovec.
Děkujeme autorovi publikace Karolovi Danielovi Kadłubcovi a vydavateli – spolku Ducatus Teschinensis – za souhlas s publikováním na našem portálu vybraných povídek z knihy Opowiado Anna Chybidziurowa. Publikaci (již II. vydání) lze zakoupit v regionálních knihkupectvích.
Komentáře
